KLATKA

"Kiedy obudziłem się pewnego ranka, stwierdziłem ze zdumieniem, że jest mnie w łóżku dwóch, że nie ma już słonia, za to obok leży królik, który jest mną, a obok mnie, który jestem królikiem, leży człowiek, który także jest mną, i którym ja jestem oczywiście też... no – rozumiecie. (…)

Ktoś powiedział kiedyś: “Piekło to są inni”, ja byłem zdania, że piekło, to my sami dla siebie. Żywiłem odrazę do wielu swoich postępków i nawyków, nie mogłem znieść swojej powierzchowności, mierziło mnie moje towarzystwo. Nie znosiłem siebie za to, że nie mogę siebie znieść. Jako zwierzę nie cierpiałem w sobie człowieka, jako człowiek – zwierzęcia"

Natalia Łukasiak