Formy łupinowe, niepełne, biegnące od pozytywu do negatywu, fragmentaryczność, oraz możliwość zestawiania ze sobą płaszczyzn były pierwotnym zamysłem, który chciałam zrealizować w mojej pracy licencjackiej. Po raz pierwszy miałam styczność z formami łupinowymi podczas poznawania technologii odlewu gipsowego, który jest równie istotnym aspektem jak sam akt rzeźbiarski. Ważny jest dla mnie proces tworzenia, kontakt z materią, myślenie o konstrukcji która jest podstawą. Złożoność całego procesu nasuwa na myśl skomplikowana konstrukcje człowieka, tak biologiczna jak i formalna.

Człowiek pozornie uniwersalny tak jak każdy ma swoja zewnętrzną i wewnętrzną warstwę. Jesteśmy tak samo zbudowani jednak nie chciałam, aby był to everyman, nie posiadający żadnych cech wyróżniających. Praca indywidualna z modelem pozwala na zapis indywidualnych cech. Stworzyłam zadanie pozornie czysto formalne, które stało sie pretekstem do rozmyślania na temat kondycji współczesnego człowieka a także jego postaci na przestrzeni wieków w kontekście sztuki.